Onze Cliëntenraad aan het woord
Debby:
“Luisteren voorbij de vragenlijst”
Debby stop je niet snel in een hokje. Ze denkt scherp, voelt diep en spreekt met een openheid die je uitnodigt om écht even te praten. In gesprek met haar valt meteen op hoe begaan ze is met de zorg – niet alleen als cliënt, maar ook als actieve stem binnen de cliëntenraad van Synaeda. Niet kritisch om kritisch te zijn, maar betrokken.
Wat haar drijft? Verbetering. “Ik wil het luisterniveau verhogen,” zegt ze. “Er gebeurt al veel goeds, maar er is ook ruimte om dingen beter te doen.” Een van de onderwerpen waar ze zich hard voor maakt, zijn de vragenlijsten die cliënten vaak moeten invullen. “Soms krijg je keuzes die niet passen bij jouw situatie. Dan moet je iets aankruisen wat gevoelsmatig niet klopt, alleen maar omdat het systeem dat vereist.”
Debby vertelt hoe ze eens geconfronteerd werd met een diagnose die ze pas ontdekte toen de behandelaar het scherm naar haar toe draaide. “Ik las ineens dat ik een angststoornis had. Dat was niet de manier waarop ik dat had willen horen.” Het zijn dit soort ervaringen die haar motiveren om mee te denken over hoe het anders kan. “Ik blijf niet hangen in negativiteit. Als ik ergens last van heb, vind ik dat ik de keuze heb er óf iets mee te doen óf het te laten. Als ik het laat, mag ik er van mezelf dan ook niet meer over klagen. In dit geval wilde ik er graag iets mee doen, daarom zit ik in de cliëntenraad.”
Nuance
Wat opvalt in het gesprek is haar nuance. Ze weet dat zorgverleners onder hoge druk staan en dat er vaak weinig tijd is voor een ‘echt’ gesprek. Maar juist daarom pleit ze voor meer aandacht voor de mens achter de antwoorden. “Een vragenlijst zegt niet alles. Soms wil je toelichten waarom je iets hebt aangekruist. Het is het verschil tussen een score en het verhaal erachter.”
“Niemand doet iets expres verkeerd. Maar als we blijven praten, kunnen we samen groeien.”
Mijn visie op de cliëntenraad
Debby ziet de cliëntenraad als een plek waar ze haar ideëen kwijt kan. “Het ligt in het verlengde van het werk dat ik eerder heb gedaan. Dit maakt, samen met het zelf kunnen inplannen, dat het me niet teveel energie kost en het me toch het idee geeft zinvol bezig te zijn". Ze geniet van het sparren met anderen, van het samen zoeken naar verbetering of uitbreiding van wat al goed gaat.
Haar betrokkenheid is aanstekelijk. Ze denkt niet in termen van ‘wij’ en ‘zij’, maar in samenwerking. “Niemand doet iets expres verkeerd. Maar als we blijven praten, kunnen we samen groeien.”